Kleurechtheid tegen wrijven van textielstoffen

Vergelijking van testmethoden voor wrijf- en verfvastheid

De kleurechtheid tegen wrijven verwijst naar een test waarbij het gekleurde monster wordt ingewreven met respectievelijk een droge wrijfdoek en een natte wrijfdoek, en vervolgens wordt de mate van vlekken van de wrijfdoek beoordeeld. De testresultaten zijn onderverdeeld in 5 niveaus, 5 is beter en 1 is slechter. Hoewel het testproces eenvoudig is, is het een basisevaluatie-index voor de verfvastheid van stoffenproducten, en het is bijna een van de items die kopers van over de hele wereld moeten evalueren bij het plaatsen van bestellingen. De technische voorwaarden van de testnormen voor wrijfvastheid in verschillende landen zijn bijzonder vergelijkbaar, maar er zijn enkele verschillen.

De belangrijkste factoren die van invloed zijn op de weerstand tegen wrijven, verven en hun manipulatiemaatregelen

Tijdens het wrijven tussen stoffen producten en andere voorwerpen wordt de kleurafname of de mate van vlekken van het gewreven voorwerp door vele factoren beïnvloed. Er zijn twee manieren van kleurverlies en vlekken: de ene is dat de kleurstof op de stof loslaat of vervaagt en wordt verontreinigd op het oppervlak van het wrijvingsobject; de andere is dat de gekleurde vezel eraf valt en zich hecht aan het oppervlak van het wrijvingsobject.

Kleurstofverlies is de belangrijkste oorzaak van vlekken

Hoewel er bepaalde verschillen zijn in de covalente bindingssterkte en adhesie die worden gevormd door reactieve kleurstoffen met verschillende chemische structuren en cellulosevezels, zijn de effecten op de kleurechtheid van nat wrijven verven van gekleurde stoffen in wezen hetzelfde. Wanneer de gekleurde stof nat wordt gewreven, zal de covalente binding tussen de kleurstof en de vezel niet breken en zwevende kleur veroorzaken. De overgedragen kleurstof vormt meestal geen covalente binding met de vezel, maar vertrouwt alleen op de van der Waals-kracht om adsorptie te produceren, dat wil zeggen zwevende kleur.

De natte wrijvingsverfvastheid van het beschermende weefsel geproduceerd door het stadsweefsel kan 3-4 graden bereiken, en de droge wrijvingsverfvastheid kan 4-5 graden bereiken, wat volledig voldoet aan de eisen van internationale normen.